RTG stawów skroniowo-żuchwowych - Lublin
Zdjęcie rentgenowskie stawów skroniowo-żuchwowych (TMJ) jest kluczowym narzędziem w diagnozowaniu problemów z tymi stawami, które są odpowiedzialne za ruchomość żuchwy. RTG stawów skroniowo-żuchwowych pozwala na szczegółową ocenę struktury stawów oraz wykrycie wszelkich nieprawidłowości, takich jak zmiany degeneracyjne, zapalne, urazy czy dysfunkcje związane z niewłaściwym funkcjonowaniem stawu.
Kiedy warto wykonać RTG stawów skroniowo-żuchwowych?
RTG stawów skroniowo-żuchwowych jest często zalecane w przypadku:
- Bólu lub sztywności w okolicy szczęki i żuchwy,
- Trudności w otwieraniu ust lub poruszaniu żuchwą,
- Klikania, trzeszczenia lub zgrzytania zębami,
- Przypadków urazów żuchwy lub stawów skroniowo-żuchwowych,
- Podejrzenia chorób takich jak zapalenie stawów czy artroza.
Wskazania do badania RTG stawów skroniowo-żuchwowych
RTG stawu skroniowo-żuchwowego w Lublinie jest zalecane w przypadkach podejrzenia zmian patologicznych. Wskazaniem do badania może być przewlekły ból w okolicy stawu, który nie ustępuje po leczeniu farmakologicznym. Badanie jest również konieczne, gdy występuje ograniczenie ruchomości żuchwy. Ponadto RTG jest pomocne przy diagnostyce stanów zapalnych. Wskazaniem mogą być także zmiany zwyrodnieniowe lub pourazowe. Na podstawie wyników badania lekarz może podjąć decyzję o dalszym postępowaniu.
Możliwości diagnostyczne RTG stawów skroniowo-żuchwowych
RTG stawu skroniowo-żuchwowego pozwala na ocenę struktury kostnej stawu. Dzięki temu możliwe jest wykrycie zmian patologicznych, takich jak zwężenie przestrzeni stawowej. Badanie umożliwia również ocenę kształtu i położenia głowy żuchwy. Badanie RTG może też ujawnić obecność złamań kostnych oraz innych uszkodzeń mechanicznych. Diagnostyka obrazowa, w tym CBCT, jest niezbędna przy planowaniu zabiegów chirurgicznych w obrębie stawu.
Zalecenia po badaniu RTG stawów skroniowo-żuchwowych
Po wykonaniu RTG stawu skroniowo-żuchwowego pacjent powinien zgłosić się do lekarza prowadzącego. Lekarz omówi wyniki badania i przedstawi dalsze kroki diagnostyczne lub terapeutyczne. W przypadku wykrycia nieprawidłowości może być konieczne wykonanie dodatkowych badań obrazowych. Czasami zaleca się konsultację z innymi specjalistami. W zależności od wyników lekarz może zaproponować odpowiednie metody leczenia.
Czy skierowanie na badanie jest potrzebne?
Tak, do wykonania RTG stawów skroniowo-żuchwowych wymagane jest skierowanie od lekarza. Skierowanie stanowi podstawę do wykonania badania i pozwala na precyzyjne określenie zakresu obrazowania, niezbędnego w dalszej diagnostyce i planowaniu leczenia.
Przebieg badania RTG stawów skroniowo-żuchwowych
Badanie RTG stawów skroniowo-żuchwowych jest szybkie, bezpieczne i nieinwazyjne. Zostaniesz poproszony o przyjęcie odpowiedniej pozycji w celu uzyskania jak najbardziej precyzyjnego obrazu stawów. Cały proces trwa kilka minut, a wynik jest dostępny natychmiastowo w formie cyfrowej. Dzięki nowoczesnym technologiom, nasze aparaty rentgenowskie zapewniają minimalną dawkę promieniowania oraz wysoką jakość zdjęcia.
Korzyści z wykonania RTG stawów skroniowo-żuchwowych
- Dokładna ocena stanu stawów skroniowo-żuchwowych,
- Szybka diagnoza problemów związanych z żuchwą,
- Wsparcie w planowaniu dalszego leczenia (np. ortodontycznego, rehabilitacyjnego czy chirurgicznego),
- Minimalna dawka promieniowania dzięki nowoczesnej technologii cyfrowej.
Jak się przygotować do badania?
Badanie RTG stawów skroniowo-żuchwowych nie wymaga specjalnego przygotowania. Należy jednak pamiętać, że przed badaniem warto usunąć wszelkie metalowe przedmioty, takie jak biżuteria, które mogą zakłócić wynik.
Przeciwwskazania do badania
Zalecamy unikanie wykonywania zdjęć rentgenowskich w czasie ciąży, chyba że jest to absolutnie konieczne. W przypadku wątpliwości zawsze warto skonsultować się z lekarzem.
Bezpieczeństwo badania
Badanie RTG stawów skroniowo-żuchwowych jest bezpieczne, a zastosowanie nowoczesnej technologii cyfrowej pozwala na znaczne ograniczenie promieniowania. Nasze aparaty rentgenowskie spełniają wszystkie normy bezpieczeństwa, co sprawia, że pacjent jest narażony na minimalne ryzyko.